Simülasyon her zaman gerçeğe saldırmaktan yanadır.
Bu giderek içinden çıkılmaz bir duruma dönüşmektedir, çünkü simülasyon yalıtılması giderek güçleşen hatta imkansızlaşan bir olguya dönüşmektedir.
Bunu başarmasını sağlayan şey ise gerçeğin tepkisizliğidir.
Çağımızdaki temel hastalığın adı: Gerçeğin üretimi ve yenidenüretimi denilen şeydir. Bu yüzden ‘maddi’ üretimin bizzat kendisi hipergerçek bir şeye dönüşmüştür.
Medium gerçeğin içine yayılmış ve dağılmış olduğundan algılanması imkansızlaşmıştır.
Davranışlarımızın en önemsizi dahi nötralize edilerek, anlamsız birbirinden hiçbir farkı olmayan eşdeğerli göstergeler tarafından belirlenmektedir.